یادمان ِ قتلعام معلم و یارانش *

حسن حسام

این شبروان

درشعرجاودانه ی خود

سیاوش ِ شاعر

ازآرش وکمانش گفت

وزبی کرانه توانش گفت

پرداخت قصه ای زحماسه

تااوج ِ عاشقی

تاانتهای حادثه راندن

تا گُم شدن میان ِ دریارا،

بشناسد

رفت وندید آرش ِ ما را

آه...

که مثل« شیرین » ،

شیرین بود

ودرچهارشاخه ی گل

رُست

« فرزاد » بود

نام ِ کمانگر

که ترکش ِ کمانش

ازآرش ِ کمانگر

رعناتر

فرزاد ِ پاکزاد ِ زمان بود

دربند ِ دیوزاد

زندانی

ناگه میان ِ باران رفت

وروح ِ روشن ِ باران شد !

غبارازرخ ِ گلها

شُست

ودرسحرگاهی سوزان

همراه ِ چار دلبر ِ دیگر

چونان درخت ِ نورس ِ پُرگل ،

درزمهریر ِ باد

پرپرشد

*اشاره است به منظومه ِ « آرش کمان گیر » اثر ماندگار سیاوش کسرائی ِ شاعروآرش زمانه ی ما؛ آموزگارجوان ِ کا میاران ، فرزاد کمان گرو چهار آرش دیگر : شیرین علم هولی ـ علی حیدریان ـ فرهاد وکیلی ـ مهدی

اسلا میان ،که درحکومت ِ بی داد اسلامی ِ ایران به تاریخ نوزذه اردیبهشت هشتاد و نه ، به ناگهان اعدام شدند .